گاهي از فكركردن به تو فرارميكنم

مثل ردكردن اهنگي كه خيلي دوستش دارم

وقتي كسي را عاشق خودت مي‌كني...

در برابرش مسئولي...

در برابر اشكهايش...

شكستن غرورش....

لحظه هاي شكستن در تنهايي....

واگر يادت برود!!!

در جايي ديگر سرنوشت به يادت حواهد آورد....!!!!!

سرد است.... هواي حودمان را ميگويم... خيلي

وقت است هوس كرده ام.....كتت راروي

شانه ام بياندازي...اما نه توهستي نه كتت!!!! پس

كجاست گرماي وجودت؟؟؟؟.... هوا.... سرد است....

ببخش اگر خودم را به مريضي ميزنم،

نمي داني چه لذتي دارد وقتي

باچشم هاي نگران تمام تنم را چك ميكني...

روزهاي برفي طولاني ترند...

براي كودكي كه از سوراخ كفشهايش به زمستان مي‌ نگرد...

همه اينها براي توست تا لبخند بزني..... و من....

ارام بگيرم.... ساز دستهايم را كوك كرده ام

تو را ميشناسد

مگر مي‌شود

خاطره باشد وتو نباشي....؟؟

كافي است نه با چشم.... با دلت مرا بخواني....

رفت بي آنكه مرا به خدا بسپارد!

 نمي دانم خدا را فراموش كرد يا مرا !!!

اين تو نيستي كه مرا از ياد برده اي

اين منم كه به يادم اجازه نميدهم

حتي از نزديكي ذهن تو عبور كند

صحبت از دلتنگي نيست...

صحبت از لياقت است...!

خودم هم قبول دارم كهنه شده ام

آنقدر كهنه كه ميشه روي گرد و خاك تنم يادگاري نوشت

بنويس و برو...

اين حال من بي توست

بغض غزلي بي لب

افتاده ترين خورشيد

زير سم اسب شب

اين حال من بي توست

دلداده تر از فرهاد

شوريده تر از مجنون

حسرت به دلي در باد

بي وقفه ترين عاشق

موندم كه تو پيدا شي

بي تو همه چي تلخه

بايد كه تو هم باشي